990,6% Kryształ kwasu oksalicznego o wysokiej czystości do czyszczenia metali

Wzór chemiczny: C₂H₂O₄*2H₂O

CAS: 6153-56-6

Czystość: 99,6%

COA musi spełniać GB/T1626-2008:

Referencje: Riel Chemical Lab1&2, Krajowa platforma usług publicznych dla informacji o standardach.

Kwas szczawiowy to kwas organiczny o nazwie systematycznej kwas etanodiowy i wzorze chemicznym HO−C(=O)−C(=O)−OH, zapisywany również jako (COOH)2 lub (CO2H)2 lub H2C2O4.

Jest to najprostszy kwas dikarboksylowy. Jest to biała krystaliczna substancja stała, która tworzy bezbarwny roztwór w wodzie. Jego nazwa pochodzi od wczesnych badaczy, którzy wyizolowali kwas szczawiowy z kwitnących roślin z rodzaju Oxalis, powszechnie znanych jako szczawiki. Występuje naturalnie w wielu produktach spożywczych. Nadmierne spożycie kwasu szczawiowego lub długotrwały kontakt ze skórą może być niebezpieczny.

• Kwas: Kwas dwuzasadowy, kwasowość silniejsza niż kwas octowy (pKa₁=1,25, pKa₂=4,14); Może reagować z zasadami, tlenkami metali, węglanami, tworząc sole (takie jak szczawian sodu, szczawian wapnia).
• Redukcyjność: W warunkach kwaśnych może być utleniany przez silne utleniacze (takie jak nadmanganian potasu) do wytworzenia CO₂ i H₂O
• Kompleksowanie: Szczawian (C₂O₄²⁻) tworzy rozpuszczalny kompleks z jonami metali (np. Fe³+, Al³+). Jest stosowany do czyszczenia metali lub usuwania rdzy.
• Rozkład termiczny: Rozkład w temperaturze powyżej 150°C, wytwarzając CO, CO₂ i H₂O.

Kwas szczawiowy jest produkowany głównie przez utlenianie węglowodanów lub glukozy kwasem azotowym lub powietrzem w obecności pięciotlenku wanadu. Inną metodą jest regeneracja kwasu azotowego za pomocą tlenu, z użyciem różnych prekursorów, w tym kwasu glikolowego i glikolu. Od 2011 roku tylko japońska firma Mitsubishi stosuje ten proces.

Nowsza metoda wymaga oksydacyjnej karbonylacji alkoholi w celu uzyskania dioksylanu: 4 ROH + 4 CO + O 2 -> 2 (CO 2 R) 2 + 2 H 2 O. Te diestry są następnie hydrolizowane do kwasu szczawiowego. Rocznie produkuje się około 120 000 ton.

Historycznie kwas szczawiowy był przygotowywany przez nakładanie zasady żrącej (takiej jak wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu) na trociny, a następnie zakwaszanie szczawianu kwasem nieorganicznym (takim jak kwas siarkowy). Kwas szczawiowy może być również tworzony przez ogrzewanie mrówczanu sodu w obecności katalizatora alkalicznego.

Główne zastosowania kwasu szczawiowego obejmują czyszczenie lub wybielanie, szczególnie do usuwania rdzy (środek kompleksujący żelazo). Jego zastosowanie w preparatach do usuwania rdzy wynika z faktu, że tworzy on stabilną, rozpuszczalną w wodzie sól z trójwartościowym żelazem, a mianowicie jon szczawianu żelaza.

Kwas szczawiowy jest składnikiem niektórych produktów do wybielania zębów. Około 25% kwasu szczawiowego jest używane jako zaprawa w procesie barwienia. Jest również stosowany w wybielaczach, szczególnie do produkcji miazgi drzewnej, korka, słomy, rattanu, piór, a także do usuwania rdzy i innych czyszczeń, do proszku do pieczenia oraz jako trzeci odczynnik w instrumentach do analizy krzemionki.

(1) Metale podatne na korozję (Używaj kwasu szczawiowego z ostrożnością)

Żelazo, stal węglowa, stal zwykła: Kwas szczawiowy może reagować z żelazem, tworząc rozpuszczalny szczawian żelaza, powodując korozję powierzchni. Szczególnie w wilgotnym środowisku może przyspieszyć rdzewienie. Krótkotrwałe niskie stężenie (np. poniżej 5%) może być stosowane do usuwania rdzy (przekształcanie warstwy rdzy w szczawian żelaza), ale należy ją spłukać i wysuszyć na czas; w przeciwnym razie może nasilić korozję.

Aluminium i stopy aluminium: Kwas szczawiowy może korodować powierzchnię aluminium, tworząc porowatą warstwę tlenku, co prowadzi do utraty połysku lub wżerów. Jeśli konieczne jest czyszczenie materiałów aluminiowych, zaleca się stosowanie niskiego stężenia (≤3%) i ścisłą kontrolę czasu (< 5 minut).

(2) Metale stosunkowo odporne na korozję (nadal z ostrożnością)

Stal nierdzewna (304/316): Krótkotrwałe narażenie na rozcieńczony kwas szczawiowy (np. 3% do 10%) jest zwykle bezpieczne, ale długotrwałe zanurzenie lub wysoka temperatura mogą uszkodzić warstwę pasywacyjną i spowodować lokalną korozję. Zaleca się spłukanie czystą wodą i wysuszenie po czyszczeniu.

Miedź i stopy miedzi: Kwas szczawiowy zareaguje z miedzią, tworząc zielony szczawian miedzi. Powierzchnia może ściemnieć, ale tempo korozji jest stosunkowo powolne. Może być stosowany do polerowania wyrobów miedzianych (w połączeniu z szlifowaniem).

(3) Metale odporne na kwas szczawiowy

Tytan, nikiel, chrom: Metale te mają stosunkowo wysoką stabilność w kwasie szczawiowym i zwykle nie ulegają łatwo korozji (na przykład tytan może być stosowany w urządzeniach do produkcji kwasu szczawiowego).

• Kontrola stężenia: Roztwór kwasu szczawiowego o stężeniu od 3% do 10% jest powszechnie stosowany w czyszczeniu przemysłowym. Wysokie stężenie (> 10%) znacznie zwiększa ryzyko korozji.
• Skróć czas kontaktu: Natychmiast spłucz dużą ilością wody po czyszczeniu, aby uniknąć pozostałości.
• Dodawanie inhibitorów korozji: takie jak heksametylenoczteroamina (urotropina), może zmniejszyć korozję metali.
• Środki ochronne: Podczas pracy należy nosić odporne na kwasy rękawice i gogle oraz wykonywać operację w dobrze wentylowanym otoczeniu. Unikać kontaktu ze skórą (kwas szczawiowy jest toksyczny i drażniący).