990,6% Κρυστάλλινο οξαλικού οξέος υψηλής καθαρότητας για καθαρισμό μετάλλων

Χημικός τύπος: C₂H₂O₄*2H₂O

CAS: 6153-56-6

Καθαρότητα: 99.6%

Η COA πρέπει να πληροί το GB/T1626-2008:

Αναφορές: Riel Chemical Lab1&2, Εθνική πλατφόρμα δημόσιας υπηρεσίας για πληροφορίες προτύπων.

Το οξαλικό οξύ είναι ένα οργανικό οξύ με συστηματική ονομασία διοξαλικό οξύ και χημικό τύπο HO−C(=O)−C(=O)−OH, που γράφεται επίσης ως (COOH)2 ή (CO2H)2 ή H2C2O4.

Είναι το απλούστερο δικαρβοξυλικό οξύ. Είναι ένα λευκό κρυσταλλικό στερεό που σχηματίζει ένα άχρωμο διάλυμα σε νερό. Το όνομά του προέρχεται από πρώιμους ερευνητές που απομόνωσαν οξαλικό οξύ από ανθοφόρα φυτά του γένους Oxalis, κοινώς γνωστά ως ξινόχορτα. Εμφανίζεται φυσικά σε πολλά τρόφιμα. Η υπερβολική κατάποση οξαλικού οξέος ή η παρατεταμένη επαφή με το δέρμα μπορεί να είναι επικίνδυνη.

• Οξύ: Διναρικό οξύ, όξινο ισχυρότερο από το οξικό οξύ (pKa₁=1,25, pKa₂=4,14). Μπορεί να αντιδράσει με βάσεις, οξείδια μετάλλων, ανθρακικά για να σχηματίσει άλατα (όπως οξαλικό νάτριο, οξαλικό ασβέστιο).
• Αναγωγή: Υπό όξινες συνθήκες μπορεί να οξειδωθεί από ισχυρά οξειδωτικά (όπως υπερμαγγανικό κάλιο) για την παραγωγή CO₂ και H₂O
• Σχηματισμός συμπλόκων: Το οξαλικό (C₂O₄²⁻) σχηματίζει ένα διαλυτό σύμπλοκο με ιόντα μετάλλων (π.χ. Fe³+, Al³+). Χρησιμοποιείται στον καθαρισμό μετάλλων ή στην αφαίρεση σκουριάς.
• Θερμική αποσύνθεση: Αποσύνθεση όταν θερμαίνεται πάνω από 150°C, παράγοντας CO, CO₂ και H₂O.

Το οξαλικό οξύ παράγεται κυρίως με οξείδωση υδατανθράκων ή γλυκόζης με νιτρικό οξύ ή αέρα παρουσία πεντοξειδίου του βαναδίου. Μια άλλη μέθοδος είναι η αναγέννηση του νιτρικού οξέος χρησιμοποιώντας οξυγόνο, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία προδρόμων, συμπεριλαμβανομένου του γλυκολικού οξέος και της γλυκόλης. Από το 2011, μόνο η ιαπωνική εταιρεία Mitsubishi έχει χρησιμοποιήσει αυτή τη διαδικασία.

Μια νεότερη μέθοδος απαιτεί οξειδωτική καρβονυλίωση αλκοολών για την απόκτηση διοξαλικού: 4 ROH + 4 CO + O 2 -> 2 (CO 2 R) 2 + 2 H 2 O. Αυτοί οι διεστέρες υδρολύονται στη συνέχεια σε οξαλικό οξύ. Παράγονται περίπου 120.000 τόνοι ετησίως.

Ιστορικά, το οξαλικό οξύ παρασκευάστηκε με την εφαρμογή μιας καυστικής βάσης (όπως υδροξείδιο του νατρίου ή υδροξείδιο του καλίου) σε πριονίδι και στη συνέχεια οξίνιση του οξαλικού με ένα ανόργανο οξύ (όπως θειικό οξύ). Το οξαλικό οξύ μπορεί επίσης να σχηματιστεί με θέρμανση μυρμηκικού νατρίου παρουσία αλκαλικού καταλύτη.

Οι κύριες χρήσεις του οξαλικού οξέος περιλαμβάνουν τον καθαρισμό ή τη λεύκανση, ειδικά για την αφαίρεση σκουριάς (παράγοντας σχηματισμού συμπλόκων σιδήρου). Η χρήση του στην αφαίρεση σκουριάς οφείλεται στο γεγονός ότι σχηματίζει ένα σταθερό υδατοδιαλυτό άλας με τρισθενή σίδηρο, δηλαδή το ιόν οξαλικού σιδήρου.

Το οξαλικό οξύ είναι ένα συστατικό σε ορισμένα προϊόντα λεύκανσης δοντιών. Περίπου το 25% του οξαλικού οξέος χρησιμοποιείται ως μορδάντης στη διαδικασία βαφής. Χρησιμοποιείται επίσης σε λευκαντικά, ειδικά για πολτοποίηση ξύλου, φελλού, άχυρου, ρατάν, φτερών, καθώς και για την αφαίρεση σκουριάς και άλλων καθαρισμών, για σκόνη ψησίματος και ως τρίτο αντιδραστήριο σε όργανα ανάλυσης πυριτίου.

(1) Μέταλλα επιρρεπή σε διάβρωση (Χρησιμοποιήστε οξαλικό οξύ με προσοχή)

Σίδηρος, ανθρακούχο χάλυβας, κοινός χάλυβας: Το οξαλικό οξύ μπορεί να αντιδράσει με τον σίδηρο για να σχηματίσει διαλυτό οξαλικό σίδηρο, προκαλώντας διάβρωση της επιφάνειας. Ειδικά σε ένα υγρό περιβάλλον, μπορεί να επιταχύνει τη σκουριά. Η βραχυπρόθεσμη χαμηλή συγκέντρωση (όπως κάτω από 5%) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση σκουριάς (μετατρέποντας το στρώμα σκουριάς σε οξαλικό σίδηρο), αλλά πρέπει να ξεπλένεται και να στεγνώνει έγκαιρα. διαφορετικά, μπορεί να επιδεινώσει τη διάβρωση.

Αλουμίνιο και κράματα αλουμινίου: Το οξαλικό οξύ μπορεί να διαβρώσει την επιφάνεια του αλουμινίου, σχηματίζοντας ένα πορώδες στρώμα οξειδίου, το οποίο οδηγεί σε απώλεια γυαλάδας ή διάβρωση με κοιλώματα. Εάν είναι απαραίτητο να καθαρίσετε υλικά αλουμινίου, συνιστάται η χρήση χαμηλής συγκέντρωσης (≤3%) και ο αυστηρός έλεγχος του χρόνου (< 5 λεπτά).

(2) Σχετικά ανθεκτικά στη διάβρωση μέταλλα (ακόμα με προσοχή)

Ανοξείδωτος χάλυβας (304/316): Η βραχυπρόθεσμη έκθεση σε αραιό οξαλικό οξύ (όπως 3% έως 10%) είναι συνήθως ασφαλής, αλλά η μακροχρόνια εμβάπτιση ή η υψηλή θερμοκρασία μπορεί να καταστρέψουν τη μεμβράνη παθητικοποίησης και να προκαλέσουν τοπική διάβρωση. Συνιστάται να ξεπλύνετε με καθαρό νερό και να στεγνώσετε μετά τον καθαρισμό.

Χαλκός και κράματα χαλκού: Το οξαλικό οξύ θα αντιδράσει με τον χαλκό για να σχηματίσει πράσινο οξαλικό χαλκού. Η επιφάνεια μπορεί να σκουρύνει, αλλά ο ρυθμός διάβρωσης είναι σχετικά αργός. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για στίλβωση χάλκινων σκευών (σε συνδυασμό με λείανση).

(3) Μέταλλα ανθεκτικά στο οξαλικό οξύ

Τιτάνιο, νικέλιο, χρώμιο: Αυτά τα μέταλλα έχουν σχετικά υψηλή σταθερότητα σε οξαλικό οξύ και συνήθως δεν διαβρώνονται εύκολα (για παράδειγμα, το τιτάνιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εξοπλισμό παραγωγής οξαλικού οξέος).

• Έλεγχος συγκέντρωσης: Το διάλυμα οξαλικού οξέος 3% έως 10% χρησιμοποιείται συνήθως στον βιομηχανικό καθαρισμό. Μια υψηλή συγκέντρωση (> 10%) αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο διάβρωσης.
• Συντόμευση χρόνου επαφής: Ξεπλύνετε αμέσως με άφθονο νερό μετά τον καθαρισμό για να αποφύγετε υπολείμματα.
• Προσθήκη αναστολέων διάβρωσης: όπως η εξαμεθυλενοτετραμίνη (ουροτροπίνη), μπορεί να μειώσει τη διάβρωση των μετάλλων.
• Μέτρα προστασίας: Κατά τη λειτουργία, φορέστε ανθεκτικά στα οξέα γάντια και γυαλιά και πραγματοποιήστε τη λειτουργία σε καλά αεριζόμενο περιβάλλον. Αποφύγετε την επαφή με το δέρμα (το οξαλικό οξύ είναι τοξικό και ερεθιστικό).