Βιομηχανική ποιότητα διυδρογόνου οξαλικού οξέος κρυστάλλων CAS NO 6153 56 6 Για χημικές πρώτες ύλες

Το COA πρέπει να πληροί το GB/T1626-2008:

Αναφορές: Riel Chemical Lab1&2, Εθνική πλατφόρμα δημόσιας υπηρεσίας για πληροφορίες προτύπων.

Το οξαλικό οξύ είναι ένα οργανικό οξύ με συστηματικό όνομα αιθανοδιοϊκό οξύ και χημικό τύπο HO−C(=O)−C(=O)−OH, που γράφεται επίσης ως (COOH)2 ή (CO2H)2 ή H2C2O4.

Είναι το απλούστερο δικαρβοξυλικό οξύ. Είναι ένα λευκό κρυσταλλικό στερεό που σχηματίζει ένα άχρωμο διάλυμα στο νερό. Το όνομά του προέρχεται από πρώιμους ερευνητές που απομόνωσαν οξαλικό οξύ από ανθοφόρα φυτά του γένους Oxalis, κοινώς γνωστά ως ξινόχορτα. Εμφανίζεται φυσικά σε πολλά τρόφιμα. Η υπερβολική κατάποση οξαλικού οξέος ή η παρατεταμένη επαφή με το δέρμα μπορεί να είναι επικίνδυνη.

• Μοριακό βάρος: 126.07 g/mol
• Εμφάνιση: λευκό διαφανές κρύσταλλο ή σκόνη, τα βιομηχανικά προϊόντα μπορεί να είναι ελαφρώς κίτρινα λόγω ακαθαρσιών.
• Οσμή: Άοσμο ή ελαφρώς ξινό.
• Πυκνότητα: 1.65 g/cm³ (20°C).
• Σημείο τήξης: Το διένυδρο έχασε το κρυσταλλικό του νερό στους 101-102°C και μετατράπηκε σε άνυδρο οξαλικό οξύ (H₂C₂O₄). Το άνυδρο οξαλικό οξύ εξαχνώνεται στους περίπου 189.5°C και αποσυντίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες.
• Διαλυτότητα: Νερό: διαλυτό σε κρύο νερό (περίπου 10 g/100 mL, 20°C), η διαλυτότητα σε ζεστό νερό είναι υψηλότερη. Αιθανόλη: ελαφρώς διαλυτή (περίπου 5.7g /100 mL, 20°C)
• Οξύ: Διναρικό οξύ, όξινο ισχυρότερο από το οξικό οξύ (pKa₁=1.25, pKa₂=4.14). Μπορεί να αντιδράσει με βάσεις, οξείδια μετάλλων, ανθρακικά για να σχηματίσει άλατα (όπως οξαλικό νάτριο, οξαλικό ασβέστιο).
• Αναγωγή: Υπό όξινες συνθήκες μπορεί να οξειδωθεί από ισχυρά οξειδωτικά (όπως υπερμαγγανικό κάλιο) για την παραγωγή CO₂ και H₂O
• Σχηματισμός συμπλόκων: Το οξαλικό (C₂O₄²⁻) σχηματίζει ένα διαλυτό σύμπλοκο με ιόντα μετάλλων (π.χ. Fe³+, Al³+). Χρησιμοποιείται στον καθαρισμό μετάλλων ή στην αφαίρεση σκουριάς.
• Θερμική αποσύνθεση: Αποσύνθεση όταν θερμαίνεται πάνω από 150°C, παράγοντας CO, CO₂ και H₂O.

Το οξαλικό οξύ παράγεται κυρίως με οξείδωση υδατανθράκων ή γλυκόζης με νιτρικό οξύ ή αέρα παρουσία πεντοξειδίου του βαναδίου. Μια άλλη μέθοδος είναι η αναγέννηση νιτρικού οξέος χρησιμοποιώντας οξυγόνο, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία προδρόμων, συμπεριλαμβανομένου του γλυκολικού οξέος και της γλυκόλης. Από το 2011, μόνο η ιαπωνική εταιρεία Mitsubishi έχει χρησιμοποιήσει αυτή τη διαδικασία.

Μια νεότερη μέθοδος απαιτεί οξειδωτική καρβονυλίωση αλκοολών για την απόκτηση διοξαλικού: 4 ROH + 4 CO + O 2 -> 2 (CO 2 R) 2 + 2 H 2 O. Αυτοί οι διεστέρες υδρολύονται στη συνέχεια σε οξαλικό οξύ. Περίπου 120.000 τόνοι παράγονται ετησίως.

Ιστορικά, το οξαλικό οξύ παρασκευαζόταν με την εφαρμογή μιας καυστικής βάσης (όπως υδροξείδιο του νατρίου ή υδροξείδιο του καλίου) σε πριονίδι και στη συνέχεια οξύνωντας το οξαλικό με ένα ανόργανο οξύ (όπως θειικό οξύ). Το οξαλικό οξύ μπορεί επίσης να σχηματιστεί με θέρμανση μυρμηκικού νατρίου παρουσία αλκαλικού καταλύτη.

Οι κύριες χρήσεις του οξαλικού οξέος περιλαμβάνουν καθαρισμό ή λεύκανση, ειδικά για την αφαίρεση σκουριάς (παράγοντας σχηματισμού συμπλόκων σιδήρου). Η χρήση του στην αφαίρεση σκουριάς οφείλεται στο γεγονός ότι σχηματίζει ένα σταθερό υδατοδιαλυτό άλας με τρισθενή σίδηρο, δηλαδή το ιόν οξαλικού σιδήρου.

Το οξαλικό οξύ είναι ένα συστατικό σε ορισμένα προϊόντα λεύκανσης δοντιών. Περίπου το 25% του οξαλικού οξέος χρησιμοποιείται ως μορδάντης στη διαδικασία βαφής. Χρησιμοποιείται επίσης σε λευκαντικά, ειδικά για πολτοποίηση ξύλου, φελλού, άχυρου, ρατάν, φτερών, καθώς και για την αφαίρεση σκουριάς και άλλων καθαρισμών, για σκόνη ψησίματος και ως τρίτο αντιδραστήριο σε όργανα ανάλυσης πυριτίου.

• Αφαίρεση οξειδίων του σιδήρου: Το οξαλικό οξύ μπορεί να αντιδράσει με τη σκουριά (Fe₂O₃) για να σχηματίσει ένα διαλυτό σύμπλοκο οξαλικού σιδήρου, το οποίο είναι κατάλληλο για τον καθαρισμό μεταλλευμάτων που περιέχουν σίδηρο (όπως αιματίτης και λιμονίτης) ή εκείνων που είναι μολυσμένα με σίδηρο στην επιφάνεια.
• Διάλυση ανθρακικού γαγγίου: Για μεταλλεύματα που περιέχουν ανθρακικό ασβέστιο (CaCO₃) ή ανθρακικό μαγνήσιο (MgCO₃), όπως ασβεστίτης και δολομίτης, το οξαλικό οξύ μπορεί να αντιδράσει αργά για να σχηματίσει διαλυτά οξαλικά και διοξείδιο του άνθρακα.
• Καθαρισμός χαλαζία ή μεταλλεύματος πυριτικού άλατος: Το οξαλικό οξύ μπορεί να βοηθήσει στην αφαίρεση των υπολειμματικών οξειδίων μετάλλων στην επιφάνεια των μεταλλευμάτων πυριτικού άλατος, βελτιώνοντας την καθαρότητά τους (όπως χαλαζίας, άστριος κ.λπ.).

• Προετοιμάστε το διάλυμα: Χρησιμοποιήστε ένα διάλυμα οξαλικού οξέος 5% έως 10% (μια συγκέντρωση που είναι πολύ υψηλή μπορεί να διαβρώσει το ίδιο το μετάλλευμα). Η θέρμανση στους 50-60℃ μπορεί να ενισχύσει την απόδοση της αντίδρασης (απαιτείται ένα καλά αεριζόμενο περιβάλλον).
• Μούλιασμα ή τρίψιμο: Μουλιάστε το μετάλλευμα σε διάλυμα οξαλικού οξέος για αρκετές ώρες έως 24 ώρες ή τρίψτε απευθείας τους επίμονους λεκέδες στην επιφάνεια.
• Εξουδετέρωση και ξέπλυμα: Μετά την επεξεργασία, ξεπλύνετε καλά το μετάλλευμα με καθαρό νερό. Το υπολειμματικό οξαλικό οξύ μπορεί να είναι επιβλαβές για την επακόλουθη επεξεργασία ή το περιβάλλον. Μια μικρή ποσότητα διαλύματος διττανθρακικού νατρίου (μαγειρική σόδα) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξουδετέρωση της οξύτητας πριν από το ξέπλυμα.

• Περιορισμοί τύπου μεταλλεύματος: Εφαρμόσιμο: Οξείδια σιδήρου, ακαθαρσίες ανθρακικών. Δεν εφαρμόζεται: Μεταλλεύματα θειούχων (όπως πυρίτης), ορισμένα ορυκτά σπάνιων γαιών (τα οποία μπορεί να σχηματίσουν αδιάλυτα άλατα με οξαλικό οξύ).
• Προστασία ασφαλείας: Το οξαλικό οξύ είναι διαβρωτικό. Θα πρέπει να φοριούνται γάντια, γυαλιά και μάσκα αερίου (ειδικά όταν θερμαίνεται). Λειτουργήστε σε ένα καλά αεριζόμενο περιβάλλον και αποφύγετε την εισπνοή ατμών.
• Περιβαλλοντική επεξεργασία: Το υγρό απόβλητο περιέχει βαρέα μέταλλα ή οξαλικά και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνο απόβλητο και δεν πρέπει να απορρίπτεται απευθείας.
• Εναλλακτική λύση: Εάν το οξαλικό οξύ έχει περιορισμένο αποτέλεσμα, μπορείτε να δοκιμάσετε άλλα οξέα (όπως υδροχλωρικό οξύ, κιτρικό οξύ) ή φυσικές μεθόδους (υπερηχητικός καθαρισμός).